Page 4 - Ο μεγάλος περίπατος του Πέτρου
P. 4
156 | AΛKH ZEH
σαν τα φύλλα της συκιάς
πράσινη είναι η ελπίδα
µες στα φύλλα της καρδιάς…
Είχανε τρελαθεί τα κοριτσάκια της τάξης του να
παίζουνε αυτό το παιχνίδι στο διάλειµµα. Καθένα
τους διάλεγε ένα χρώµα. Η Αννούλα διάλεγε πάντα
το πράσινο. Τώρα πια δεν έρχεται στο σχολείο. Πρή-
στηκε από την πείνα, έτσι είπανε οι φιλενάδες της,
και δεν µπορεί να περπατήσει. Η πράσινη, όµως,
µπογιά είναι στ’ αλήθεια τώρα η ελπίδα. Σε λίγο θα
γεµίσουν τα σχολεία καζάνια και κουτάλες που θα
µοιράζουν αχνιστή σούπα. Ας είναι πλιγούρι ή κα-
λαµποκάλευρο. Θα ’ναι ζεστή και θα χορταίνει. Πό-
σα ντουβάρια, άραγε, χρειάζεται να βάψουµε για να
χορτάσουµε; Πολλά; Μια πολιτεία ολόκληρη. Τότε
θα πρέπει να βάψουµε όλοι… κι ο παππούς ακόµα…
ίσως κι η Μεγάλη Αντιγόνη. Τον φαντάζεσαι τον
παππού να κρατάει τσίλιες και τη Μεγάλη Αντιγόνη
να γράφει στον τοίχο. Όµως η µικρή Αντιγόνη θα
µπορούσε µια χαρά να γράφει, που κάνει και τόσο
ωραία γράµµατα…
Γύρισε απότοµα το κεφάλι του και κοίταξε την
ταµπέλα ενός µαγαζιού που µόλις και τη φώτιζε ένα
µπλε λαµπιόνι. «ΖΑΧΑΡΟΠΛΑΣΤΕΙΟΝ Ο ΚΡΙΝΟΣ.»
Τότε ο Πέτρος φοβήθηκε για καλά, γιατί κατάλαβε
