Το 6^ο Γυμνάσιο Τρικάλων είχε και φέτος τη χαρά να αποδεχθεί τους μαθητές της ΣΤ’ τάξης Δημοτικών Σχολείων της ευρύτερης περιοχής (26^ο Αμπελακίων – 7^ο Αγίας Μονής – 16^ο Πυργετού). Τα παιδιά συνοδευόμενα παό τους εκπαιδευτικούς τους, ξεναγήθηκαν από το Διευθυντή του σχολείου μας στους χώρους του σχολείου μας και παρακολούθησαν στη συνέχεια, μια σύντομη παρουσίαση των ποικίλων εξωδιδακτικών δραστηριοτήτων που επί σειρά ετών διεξάγει το 6^ο Γυμνάσιο Τρικάλων.     Παράλληλα η μαθήτρια της Α’ Τάξης του σχολείου μας Στεφανία Στεργιούλη, παρουσίασε έναν «Μικρό Απολογισμό» της εμπειρίας της από τη φετινή σχολική χρονιά και η μαθήτρια της Β’ Τάξης Γεωργία Γκορόγια παρουσίασε τις εντυπώσεις της από τη συμμετοχή της σε Περιβαλλοντικά Προγράμματα του σχολείου.

Μπορείτε, ακολούθως, να διαβάσετε τα κείμενα των μαθητριών μας.

 Στεργιούλη Στεφανία                                                                                    Α3

                                                                                                          2017-2018

Μικρός Απολογισμός

           Άλλη μια σχολική χρονιά φτάνει στο τέλος της! Αυτή η χρονιά, όμως, ήταν πολύ ξεχωριστή για μένα. Τι να πρωτοθυμηθώ! Όλα ήταν τόσο πρωτόγνωρα και κυρίως η πρώτη μέρα.

          Τα συναισθήματα μου, λοιπόν, την πρώτη μέρα στο γυμνάσιο ήταν ποικίλα. Απ' τη μια χαρά, ενθουσιασμός, περηφάνεια και από την άλλη φόβος, αγωνία και ανυπομονησία. Ήμουν σαν χαμένη. Δεν ήξερα τι να κάνω, πού να σταθώ, ενώ τριγύρω μου  έβλεπα πολλά άγνωστα πρόσωπα. Η εικόνα των καθηγητών που στέκονταν στην είσοδο του σχολείου έχει μείνει βαθιά χαραγμένη στο μυαλό μου. “Ποπό, τι πολλοί που είναι!”, σκέφτηκα τότε φοβισμένη. Τώρα τους ξέρω όλους έναν προς έναν και δεν τους φοβάμαι πια, αλλά τους αγαπώ και τους σέβομαι.

          Όλα, όμως, άλλαξαν από τις πρώτες μέρες κιόλας. Προσαρμόστηκα πολύ γρήγορα. Έμαθα τους κανονισμούς του σχολείου, το πρόγραμμα, τα μαθήματα, εξοικειώθηκα με τον χώρο και φυσικά, έκανα καινούργιους φίλους. Μαζί τους μοιράστηκα όλες τις αγωνίες,τις συγκινήσεις και τα όνειρα. Γίναμε μια αχώριστη ομάδα και προσπαθούσαμε πάντα να υποστηρίζουμε ο ένας τον άλλον. Ήμασταν μαζί στα μαθήματα, στα διαλείμματα, στις γιορτές, στις εκδρομές, αλλά και σε κάθε εκδήλωση του σχολείου μας.

          Φυσικά, τίποτα απ' όλα αυτά δεν θα είχε συμβεί χωρίς την καθοδήγηση των καθηγητών μας. Πραγματικά, ήταν το φως στην πορεία μας. Μας βοηθούσαν, μας παρότρυναν και μας υποστήριζαν σε ό,τι κι αν κάναμε. Πίστευσαν πως μέσα από  όλες τις δραστηριότητες που επιλέγουμε να κάνουμε ωφελούμαστε. Ποτέ δεν μας εμπόδισαν, Αντιθέτως, οι ίδιοι μας πρότειναν να κάνουμε διάφορες δραστηριότητες , μόνο για το καλό μας. Δεν ήταν λίγο από την πλευρά τους, και αυτό μας βοήθησε πολύ και στα μαθήματα. Με την υπομονή και την επιμονή τους μας έκανα να καταλάβουμε πως το ελληνικό σχολείο είναι ένας φορέας που μας προσφέρει πολλές δυνατότητες, κάτι που δεν υπάρχει σε όλες τις χώρες. Έτσι, μάθαμε να διαβάζουμε όχι μόνο για τους καθηγητές μας ή για τους γονείς μας, αλλά κυρίως για εμάς τους ίδιους, για να αποκτήσουμε γνώσεις, κριτική συνείδηση και, όπως έλεγε χαρακτηριστικά από την αρχή της χρονιάς μια καθηγήτριά μας, για να αλλάξουμε  επίπεδο στις γνώσεις μας, αλλά και συνολικά ως άνθρωποι. Εργάστηκα, λοιπόν, και προσπάθησα για όλα αυτά και η χρονιά κύλησε πολύ ομαλά. Ελπίζω και του χρόνου να έχω τη δυνατότητα να περάσω μια τόσο υπέροχη χρονιά! Γι'αυτό ευχαριστώ πολύ τους καθηγητές μου, που με έκαναν να συνειδητοποιήσω πως “ο άνθρωπος που διαβάζει αξίζει τελικά για δύο”.