Άντον Τσέχωφ
Ένας αριθμός
Γράψε τι διαφορετικό θα μπορούσε να πει ή να κάνει κατά τη διάρκεια της φάρσας η δεσποινίς Ιουλία, αλλά και στο τέλος του επεισοδίου, αν αυτή ήταν περισσότερο δυναμική.
-Λοιπόν… Συμφωνήσαμε για τριάντα ρούβλια το μήνα…
-Όχι κάνετε λάθος… Για σαράντα.
-Όχι, για τριάντα, αφού το έχω σημειώσει! Λοιπόν, έχεις δύο μήνες εδώ…
-Δύο μήνες και πέντε μέρες, το θυμάμαι πολύ καλά.
-Δύο μήνες ακριβώς, το έχω σημειώσει.
-Αποκλείεται, αφού το θυμάμαι και ξέρω πόσες μέρες δουλεύω.
-Τέλος πάντων, έχουμε εξήντα ρούβλια και βγάζουμε εννιά Κυριακές που δεν δουλεύεις.
-Ναι, αλλά πηγαίνω περίπατο τα παιδιά.
-Συνεχίζω, και τρεις γιορτές, μας κάνουν συνολικά δώδεκα ρούβλια. Επίσης, ο Κόλιας ήταν άρρωστος τέσσερις μέρες και δεν του έκανες μάθημα, τρεις μέρες είχες πονόδοντο κι έπρεπε να αναπαυτείς, μετά μας μένουν σαράντα ένα ρούβλια.
-Όχι, δεν έχετε δίκιο, έκανα στη Βαρβάρα μάθημα και αναπαυόμουν μετά το φαγητό.
-Έσπασες κι ένα φλιτζάνι τσαγιού με το πιατάκι του. Ο Κόλιας ανέβηκε στο δέντρο κι έσκισε το σακάκι του και αυτό σημαίνει ότι δεν τον πρόσεχες, άλλη μια μέρα μια καμαριέρα έκλεψε τα μποτάκια της Βαρβάρας και σου δάνεισα κι εγώ δέκα ρούβλια…
-Όχι, δεν έγινε ποτέ κάτι τέτοιο.
-Και συνεχίζω, βγάζουμε είκοσι επτά ρούβλια, μένουν δεκατέσσερα.
-Θα διαφωνήσουμε πάλι, μια φορά δανείστηκα μονάχα τρία ρούβλια και τα επέστρεψα έγκαιρα.
-Αα! Και γιατί δεν το έχω σημειώσει αυτό; Εμ, δεκατέσσερα, βγάζουμε τρία, μας μένουν έντεκα.
-Μα, θα κάνετε κάποιο λάθος, σίγουρα. Εγώ δεν έκανα όλα αυτά που είπατε. Τέλος πάντων, σας ευχαριστώ, αφού δεν μπορώ να δικαιωθώ.
-Με ευχαριστείς; Για ποιο λόγο;
-Σας ευχαριστώ γιατί τουλάχιστον πληρώθηκα, ενώ οι προηγούμενοι δεν μου έδιναν ούτε δύο ρούβλια.
-Δεν σου έδιναν τίποτα… Μα γιατί είσαι τόσο άβουλη;
-Δεν σας επιτρέπω να μου μιλάτε με τέτοιον τρόπο, μπορώ και μόνη μου να είμαι αντίθετη στο άδικο. Όλγα Βαρμπομπίτη, Β1

Άντον Τσέχωφ
ΕΝΑΣ ΑΡΙΘΜΟΣ
Γράψε τι διαφορετικό θα μπορούσε να πει ή να κάνει κατά τη διάρκεια της φάρσας η δεσποινίς Ιουλία, αλλά και στο τέλος του επεισοδίου, αν αυτή ήταν περισσότερο δυναμική!
Τις προάλλες φώναξα στο γραφείο μου τη δεσποινίδα Ιουλία, τη δασκάλα των παιδιών. Έπρεπε να της δώσω τον μισθό της.
- Κάθισε, να κάνουμε τον λογαριασμό, της είπα. Θα 'χεις ανάγκη από χρήματα και συ ντρέπεσαι να ανοίξεις το στόμα σου... Λοιπόν... Συμφωνήσαμε για τριάντα ρούβλια τον μήνα.
- Για σαράντα κύριε, το θυμάμαι πολύ καλά.
- Όχι, για τριάντα, το έχω σημειώσει. Εγώ πάντοτε τριάντα ρούβλια δίνω στις δασκάλες... Λοιπόν, έχεις εδώ δύο μήνες
- Δύο μήνες και πέντε μέρες ακριβώς!
- Δύο μήνες ακριβώς... Το 'χω σημειώσει... Λοιπόν, έχουμε εξήντα ρούβλια. Πρέπει να βγάλουμε εννιά Κυριακές... δε δουλεύετε τις Κυριακές. Πηγαίνετε περίπατο με τα παιδιά. Έπειτα έχουμε τρεις γιορτές...
- Σας παρακαλώ πολύ, ακόμα και όταν δεν τους κάνω μάθημα, πηγαίνω βόλτα μαζί τους. Σπαταλώ τον προσωπικό και ελεύθερό μου χρόνο προσέχοντας τα .
- Τρεις γιορτές... μας κάνουν δώδεκα ρούβλια το μήνα... Ο Κόλιας ήταν άρρωστος τέσσερις μέρες και δεν του έκανες μάθημα... Μονάχα με τη Βαρβάρα ασχολήθηκες... Τρεις μέρες είχες πονόδοντο και η γυναίκα μου σου είπε να αναπαυτείς μετά το φαγητό... Δώδεκα και εφτά, δεκαεννιά. Αφαιρούμε, μας μένουν... Χμ! σαράντα ένα ρούβλια... Σωστά;
-Καθόλου σωστά, νομίζω ότι δεν υπολογίζεται σωστά. Αν και δεν έκανα μάθημα στον Κόλια, εργάστηκα πολύ σκληρά με τη Βαρβάρα. Αναπαύθηκα μετά το φαγητό, στον ελεύθερό μου χρόνο. Πιο πριν τους έκανα κανονικά μάθημα.
- Την παραμονή της πρωτοχρονιάς έσπασες ένα φλιτζάνι του τσαγιού με το πιατάκι του... Βγάζουμε δύο ρούβλια... Το φλιτζάνι κάνει ακριβότερα, γιατί είναι οικογενειακό κειμήλιο, μα δεν πειράζει... Τόσο το χειρότερο! Προχωράμε! Μια μέρα δεν πρόσεξες τον Κόλια, ανέβηκε ο μικρός στο δέντρο και έσκισε το σακάκι του... Βγάζουμε άλλα δέκα ρούβλια... Άλλη μια μέρα που δεν πρόσεχες, έκλεψε μια καμαριέρα τα μποτάκια της Βαρβάρας. Πρέπει να 'χεις τα μάτια σου τέσσερα, γι' αυτό σε πληρώνουμε... Λοιπόν, βγάζουμε άλλα πέντε ρούβλια. Στις δέκα του Γενάρη σε δάνεισα δέκα ρούβλια.
- Όχι, δεν μου δανείσατε δέκα ρούβλια, κάνετε λάθος. Και δεν ήταν μέσα στα καθήκοντά μου να προσέχω τον Κόλια και τα μποτάκια της Βαρβάρας.
- Το 'χω σημειώσει! - Έχετε σημειώσει σίγουρα λάθος! - Βγάζουμε είκοσι επτά ρούβλια, μας μένουν δεκατέσσερα.
- Κύριε εγώ μια φορά δανείστηκα από τη γυναίκα σας μονάχα τρία ρούβλια. Δεν μπορείτε να με εκμεταλλεύεστε έτσι.
- Μπα; Και γω δεν τα είχα σημειώσει αυτά. Λοιπόν, δεκατέσσερα έξω τρία, μας μένουν έντεκα. Πάρε τα χρήματά σου, αγαπητή μου! Τρία... τρία, τρία... ένα και ένα... Πάρ' τα... Και της έδωσα έντεκα ρούβλια. Τα πήρε με τρεμουλιαστά δάχτυλα και τα έβαλε στην τσέπη της.
- Ευχαριστώ, παρ’ όλα αυτά δεν νομίζω ότι μπορώ να βρω το δίκιο μου. Για μια ακόμα φορά έπεσα θύμα εκμετάλλευσης. Ευχαριστώ και πάλι. Πετάχτηκα ορθός και άρχισα να βηματίζω πέρα δώθε στο γραφείο. Με έπιασαν τα δαιμόνια μου.
- Και γιατί με ευχαριστείς; - Για τα χρήματα …
- Μα, διάολε, εγώ σε έκλεψα, σε λήστεψα! Και μου λες κι ευχαριστώ;
- Δεν είναι η πρώτη φορά που πέφτω θύμα εκμετάλλευσης, τουλάχιστον εσείς μου δώσατε και κάτι, οι άλλοι δεν μου ‘διναν τίποτα!
- Δε σου 'διναν τίποτα. Φυσικά! Σου έκανα μια φάρσα, για να σου γίνει σκληρό μάθημα. Πάρε τα ογδόντα σου ρούβλια! Τα είχα έτοιμα στο φάκελο! Μα γιατί δε φωνάζεις για το δίκιο σου; Γιατί στέκεσαι έτσι, σαν χαζή; Μπορείς να ζήσεις σ' αυτό τον κόσμο, αν δεν πατήσεις λίγο πόδι, αν δε δείξεις τα δόντια σου; Γιατί είσαι άβουλη;
- Δεν χρειαζόταν να μου κάνετε τέτοια φάρσα. Μα γιατί να πιστέψετε κάτι τέτοιο; Ότι είμαι άβουλη; Δεν είμαι καθόλου, μπορώ να διεκδικήσω κι μόνη μου τα δικαιώματά μου, Θα σας παρακαλέσω την επόμενη φορά να το σκεφτείτε πιο σοβαρά, πριν κάνετε την οποιαδήποτε φάρσα! Μήτσιου Ελευθερία,Β1

Άντον Τσέχωφ
ΕΝΑΣ ΑΡΙΘΜΟΣ
Γράψε τι διαφορετικό θα μπορούσε να πει ή να κάνει κατά τη διάρκεια της φάρσας η δεσποινίς Ιουλία, αλλά και στο τέλος του επεισοδίου, αν αυτή ήταν περισσότερο δυναμική.
Κατά τη διάρκεια της φάρσας η δεσποινίς Ιουλία θα έπρεπε να ήταν πιο δυναμική και όχι τόσο ηττοπαθής. Μερικά σημεία όπου θα μπορούσε να διαμαρτυρηθεί πιο έντονα είναι:
Α) Όταν της είπε ότι είχε δύο μήνες, ενώ είχε δύο μήνες και πέντε ημέρες, θα μπορούσε να του απαντήσει: «Λοιπόν, νομίζω πως κάτι σας διαφεύγει. Εγώ δουλεύω δύο μήνες και πέντε ημέρες, δεν μπορείτε να το αμφισβητήσετε».
Β) ‘Όταν έβρισκε προφάσεις για να της αφαιρεί χρήματα λέγοντας της ότι ο Κόλιας ήταν άρρωστος και έκανε μάθημα μόνο στην Βαρβάρα και ότι όταν είχε πονόδοντο μετά το δείπνο αναπαύτηκε, θα μπορούσε να του απαντήσει ως εξής: «Κάνετε μεγάλο λάθος. Νομίζω πως με αδικείτε. Δεν έχει σημασία αν ο Κόλιας ήταν άρρωστος και δεν κάναμε μάθημα, σημασία έχει ότι ερχόμουν και σπαταλούσα χρόνο μελετώντας με την Βαρβάρα».
Γ) Μετά της έκοψε μισθό, επειδή κάποια στιγμή της είχε δανείσει δέκα ρούβλια. Τότε η Ιουλία θα μπορούσε να του απαντήσει: «Μάλλον δεν θυμάστε και πολύ καλά! Ναι μεν είχα δανειστεί, αλλά τα είχα επιστρέψει εγκαίρως στην κυρία, οπότε δεν μπορείτε να μου αφαιρέσετε χρήματα για αυτόν τον λόγο». Και τέλος, όταν της δίνει έντεκα ρούβλια από σαράντα που είχαν συμφωνήσει, αυτή αντί για ένα ξερό ευχαριστώ, θα μπορούσε να του πει: «Ευχαριστώ, αν και δεν νομίζω να μπορώ να βρω το δίκιο μου με άλλα επιχειρήματα, αφού έχω πέσει θύμα εκμετάλλευσης. Κρίμα πάντως, γιατί νόμιζα πως ήσασταν αφεντικό τίμιο και με ήθος και θα μπορούσαμε να συνεργαστούμε άψογα». Γεώργιος Γερεντές,Β1