Page 30 - Περιοδικό No6

Θεά Αθηνά και Αράχνη

Η Αράχνη δεν έδωσε σημασία και της απάντησε ότι λόγος δεν της πέφτει
και να κοιτάξει την δουλειά της. Τότε και η θεά, μην αντέχοντας πια το
θράσος της υφάντρας, πήρε την πραγματική της μορφή. Μόλις την είδε
μπροστά της η Αράχνη, το πρόσωπό της άσπρισε από την ταραχή της.

Γρήγορα όμως συνήλθε και την κοίταξε με αναίδεια, ίσια στα μεγάλα,
καταγάλανα μάτια της. Ο θυμός της θεάς φούντωσε ακόμη περισσότερο.
Και έτσι της προκάλεσε μα διαγωνιστούν οι δυο τους, για να δουν ποια θα
έφτιαχνε το καλύτερο υφαντό. Η Αράχνη δέχτηκε αμέσως, με τη σιγουριά
μάλιστα του ανθρώπου που κανείς δεν μπορεί να τον ξεπεράσει στη τέχνη
του.

Η θεά, προσπαθώντας να κρατηθεί ήρεμη, κάθισε στον αργαλειό και
άρχισε να υφαίνει. Το ίδιο έκανε και η Αράχνη. Και οι δυο ύφαιναν για
μέρες, χρησιμοποιώντας τις καλύτερες κλωστές που υπήρχαν.

Όταν πια τελείωσαν, άπλωσαν τα υφαντά τους, που πράγματι ήταν και τα
δυο υπέροχα. Άνθρωποι από όλο τον τόπο θα ερχόταν να τα δουν και να
αποφασίσουν ποιο από τα δύο ήταν το ομορφότερο.

Το υφαντό της θεάς παρίστανε τον αγώνα της με τον Ποσειδώνα, για την
προστασία και την ονομασία της Αθήνας, καθώς και τέσσερις θνητούς να
τιμωρούνται γιατί είχαν τολμήσει να ασεβήσουν απέναντι στους θεούς. Μόλις
όμως άπλωσε η Αράχνη το δικό της υφαντό και στάθηκε η θεά Αθηνά να το
παρατηρήσει, έγινε κακός χαμός.

Το υφαντό της Αράχνης παρίστανε τους έρωτες του Δία και άλλων θεών με
θνητές. Η Αθηνά θύμωσε τόσο με την ασέβειά της, που όρμησε και της
έσκισε το υφαντό.

Η Αράχνη, νιώθοντας μεγάλη προσβολή από την αντίδραση της θεάς,
άρπαξε ένα μακρύ κομμάτι ύφασμα και έπιασε να κρεμαστεί. Λίγο πριν
ξεψυχήσει, όμως, η θεά Αθηνά την λυπήθηκε και την μεταμόρφωσε σε ένα
μικρό ζωύφιο.

Αυτήν η ιστορία μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ο εγωισμός δεν οδηγεί
ποτέ σε καλό αποτέλεσμα. Θα ήταν καλύτερο να μην καυχιόμαστε για τα
κατορθώματά μας και να είμαστε μετριόφρωνες.

28