Page 22 - Magazine4

Αιτίες
Οι διατροφικές συνήθειες των γονιών, δηλαδή το είδος φαγητού που
καταναλώνεται στο σπίτι, η ποσότητα, οι ώρες φαγητού, κλπ είναι οι βασικοί
υπεύθυνοι για τις κακές διατροφικές συνήθειες των παιδιών. Όμως σε συνέχεια
αυτών ή και εντελώς ανεξάρτητα ένα παιδί μπορεί να αυξήσει την πρόσληψη

τροφής και για καθαρά ψυχολογικούς λόγους όπως:
• Η έντονη απουσία των γονιών από το σπίτι,
ειδικά στις ώρες φαγητού. Το παιδί βιώνει μοναξιά ή
και εγκατάλειψη, βρίσκει παρηγοριά στο φαγητό και
αναπτύσσει κακές διατροφικές συνήθειες με στόχο να
καλύψει συναισθηματικές ανάγκες (ικανοποίηση,
ασφάλεια, έλεγχο, μείωση της ανησυχίας και του ψυχικού
πόνου).
• Η απόρριψη από τον ένα ή και τους δύο γονείς ότι δεν είναι
αρκετά καλό (καλό παιδί, καλός μαθητής, καλός γιος ή κόρη, κ.ο.κ) ,η αίσθηση
ότι δεν αξίζει και πολλά, δηλαδή η χαμηλή αυτοεκτίμηση. «Αφού ότι κι αν κάνω
δεν είμαι και τόσο καλός/η, ας φάω τουλάχιστον να το ευχαριστηθώ». Η
πρόσληψη τροφής καλύπτει και σ’ αυτήν την περίπτωση
συναισθηματικές ανάγκες.
• Η κατάθλιψη ή η αίσθηση ματαιότητας ή ο ψυχικός
πόνος. Η έλλειψη ουσιαστικής σχέσης αγάπης και
αποδοχής από τους γονείς και την ευρύτερη
οικογένεια, τ ης ανοιχτής εκδήλωσης της αγάπης, της
δημιουργίας ενός περιβάλλοντος ασφάλειας και
σταθερότητας, της οριοθέτησης που πατά πάνω σε νοιάξιμο
και όχι σε κατάχρηση εξουσίας, μπορούν να δημιουργήσουν
σοβαρά ψυχικά ελλείμματα στο παιδί. Και πάλι το παιδί
μπορεί να καταφύγει στην αυξημένη λήψη τροφής «για να
γλυκάνει τον πόνο του» όπως ομολογεί η παροιμία.
• Το άγχος να είναι «καλό παιδί», ίσως το μεγαλύτερο
βάρος που κουβαλούν τα περισσότερα παιδιά των δυτικών
κοινωνιών, «σωστό», «όπως πρέπει», καταπιέζοντας συχνά την
ιδιοσυγκρασία του, τα θέλω και τις ανάγκες του για να χωρέσει στο
πρότυπο του καλού παιδιού που ζητάει το περιβάλλον από αυτό.
• Μια σημαντική απώλεια ανθρώπου ή και ζώου ακόμα, η
οποία δεν έχει δουλευτεί και παραμένει ανοιχτή πληγή στον
ψυχισμό του παιδιού.
• Καταθλιπτικό γονέα ή γενικώς απαισιόδοξο και παθητικό. Το
παιδί ενδέχεται να αναπαράξει τη στάση ζωής και να «οχυρωθεί» πίσω από το
φαγητό.
Συνέπειες
Οι περισσότεροι ψυχικοί παράγοντες που αναφέρθηκαν μπορεί να είναι και
αποτελέσματα της παχυσαρκίας ενός παιδιού ή εφήβου. Έτσι, παραδείγματος
χάριν, το παχύσαρκο παιδί έχει χαμηλή αυτοπεποίθηση και αισθάνεται κατώτερο
των φίλων και συμμαθητών του. Η αίσθηση αυτή μπορεί να συντελέσει στη
δημιουργία συμπλεγμάτων και κατάθλιψης, κυρίως κατά τη διάρκεια της εφηβείας.

Ότι αποτελεί βασική ανάγκη και απόλαυση της παιδικής κι εφηβικής
ηλικίας, όπως το παιχνίδι.

20