Page 18 - Εξώφυλλο1 (17 files merged)

Όσο περισσότερο αγαπάει κάποιος τον Θεό, τόσο
περισσότερο αγαπάει και τους συνανθρώπους του. Γι' αυτόν τον
λόγο όλοι οι άγιοι της εκκλησίας μας, που αγάπησαν πολύ τον Θεό,
ευεργέτησαν και το κοινωνικό σύνολο. Χαρακτηριστικό
παράδειγμα είναι ο πολιούχος άγιος των Τρικάλων, ο άγιος
Βησσαρίωνας.

ΑΓΙΟΣ ΒΗΣΣΑΡΙΩΝ, Ο ΠΟΛΙΟΥΧΟΣ ΤΩΝ ΤΡΙΚΑΛΩΝ Γεννήθηκε το 1490 στις Μεγάλες Πύλες (σημερινή Πύλη

Τρικάλων). Σε νεαρή ηλικία προσήλθε στον Μητροπολίτη

Λαρίσης, Μάρκο και εκείνος εκτιμώντας τα χαρίσματά του τον

χειροτόνησε διάκονο και στη συνέχεια πρεσβύτερο. Μετά την

κοίμηση του Μάρκου (1527) με απαίτηση του λαού εξελέγη

Μητροπολίτης Λαρίσης. Να σημειώσουμε εδώ ότι η έδρα του

μητροπολίτη Λαρίσης από τα μέσα του 14ου αιώνα έως το 1763 είχε

μεταφερθεί στα Τρίκαλα.

Από τη στιγμή που έγινε Μητροπολίτης,

μετέτρεψε τη Μητρόπολη σε πηγή φιλανθρωπίας.

Εξαγόρασε πολλούς χριστιανούς αιχμαλώτους από

τους Τούρκους και οργάνωσε σε κοινότητες τους

Έλληνες που είχαν καταφύγει στα βουνά. Εκεί

όμως που διέπρεψε ο Άγιος, και δικαίως

κάποιοι τον χαρακτήριζαν ως «υπουργό

δημοσίων έργων» της εποχής του, ήταν τα

κοινωφελή έργα:

Η ανέγερση των περίφημων πέτρινων

γεφυριών, που γεφύρωναν τους ορεινούς

Mονότοξο γεφύρι όγκους της επαρχίας των Τρικάλων, η
δημιουργία λιθόστρωτων δρόμων στις
πεδινές
περιοχές,

όπου η λάσπη το

χειμώνα έκανε δύσκολες τις

μετακινήσεις, και η δημιουργία

πέτρινων τειχίων σε απόκρημνα

μέρη απότομων χαράδρων, για

να διευρυνθούν τα στενά

περάσματα και να μην

γκρεμίζονται άνθρωποι και

ζώα με τα φορτία τους στα

φοβερά βάραθρα. Γεφύρι Κοράκου

18