Page 43 - ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΤΕΛΙΚΟ ΧΩΡΙΣ

Αφήγημα από τον Αριστείδη Μυλωνά

Διευθυντή του 6ου Λυκείου Τρικάλων

Ο χωροφύλακας είχε ρητάς διαταγάς: «….πρόκειται για επικίνδυνο άτομο και
α νατροπέα της κοινωνικής τάξης… πρόκειται για υποκινητή ανατρεπτικών ιδεών»
. Προς τούτο , ο χωροφύλακας καθώς καταβρόχθιζε καθήκον ολημερίς ,κλώτσησε τον
δάσκαλο, «τον κακοποιό», οδηγώντας τον προς το άνω μέρος της πόλης προς το βουνό,
όπου βρισκόταν η φυλακή για κατάδικους και για … ανατροπείς της καθεστηκυίας
τ άξης. Τα γυαλιά που κρέμονταν στη μύτη του δασκάλου τινάχτηκαν στο σκονισμένο
προς τη φυλακή γεμάτο αγριόχορτα και τσουκνίδες δρόμο και έγιναν κομματάκια
θ ρύψαλα. Ο δάσκαλος από το χτύπημα, αντιδρώντας ενστικτωδώς , κλώτσησε κι
αυτός τη μικρή πέτρα , που βρέθηκε μπροστά του κι αυτή έπεσε μέσα στη λακκούβα με
τα βρώμικα νερά.
Ο δάσκαλος τότε αναφώνησε: «Το στάσιμον ύδωρ όζει» .
­ «Ποιος ζει και κρώζει»; «Είναι κανείς άλλος εκτός από εμένα εδώ πέρα»;
Βροντοφώνησε ο χωροφύλακας στο άκουσμα της αρχαΐζουσας φράσης του δασκάλου
­«Κανείς δεν κρώζει», απαντά ο δάσκαλος. Αυτή η φράση πάει να πει πως το στάσιμο
νερό μυρίζει άσχημα.
Ο χωροφύλακας τότε σε επίδειξη ευφυΐας και αρπακτικού των ευκαιριών
έσπρωξε προς τη λακκούβα το δάσκαλο με μπουνιές και με κλωτσιές. Με: «πυξ­ λαξ
δηλαδή», είπε χαμηλόφωνα ο δάσκαλος, χωρίς αυτή τη φορά να μπει στην μεταφραστική
α πόδοση προς τη δημοτική γλώσσα, όπως ήταν αναγκαίο και επιβεβλημένο για τον ίδιο
στο σχολείο του.
­«Να δεις τώρα τι σημαίνει , πώς το είπες: στάσιμο ύδωρ; Έτσι δεν το είπες»;
Ρ ώτησε ο χωροφύλακας.
­ «Δεν πειράζει, Θα ταρακουνηθούν τα νερά. Γιατί πολλά ύδατα εισέρρευσαν εν των
πλοίω ή μπάζει πολλά νερά το καράβι», απάντησε ειρωνικά ο δάσκαλος , καθώς ο
αστυνομικός τον έσπρωχνε χώνοντάς του το κεφάλι στη λακκούβα.
Κείνη τη στιγμή από το άπλωμα της πλατείας , που βρισκόταν στο λιμάνι δίπλα στο
παραδοσιακό πέτρινο διώροφο με μεγάλα ξύλινα παράθυρα , όπου στεγαζόταν το
Παρθεναγωγείο, ακούστηκαν φωνές κοριτσιών .
­ «πυρ, γυνή και θάλασσα» , σχολίασε ο χωροφύλακας, περιπαίζοντας τις απόψεις του
δάσκαλου και κάνοντας επίδειξη ανδρισμού, έριξε με το ξύλινο γκλομπ δυνατή ξυλιά
στο δάσκαλό, στα γεννητικά του όργανα . Αυτό ήταν το μοναδικό ρητό που
καταλάβαινε από όλες τις αρχαΐζουσες διατάξεις της Υπηρεσίας του. Για τα
υπόλοιπα φρόντιζε η αναπαραστατική παραδειγματική απεικόνιση των
μεγαλυτέρων...

41