Ένας κόσμος όχι ανεξερεύνητος αλλά καινούριος γεννιέται κάτω από το βλέμμα του Ροβινσώνα. Ο ναυαγός ωστόσο στο έρημο νησί επιζεί και όχι μόνο αυτό, αλλά κατορθώνει να δημιουργεί μεγάλα πλεονάσματα, να συσσωρεύει, κατά το οικονομικό πρότυπο της κοινωνίας που κουβαλάει η ιδεολογία του. Για να μην ξεχάσει την ανθρώπινη γλώσσα, επιβάλλει στον εαυτό του να σκέφτεται φωναχτά. Εκείνο που ξεχνάει ολότελα είναι το χαμόγελο: γίνεται ανίκανος για ευτυχία. Πυγμαλίωνάς του σε μια νέα ελευθερία και διαρκή ευτυχία θα γίνει ο νεαρός νέγρος Παρασκευάς. Το πρόβλημα της ευτυχίας θέτει ο Παρασκευάς-Ροβινσώνας κατά Τουρνιέ.