Η ομηρική ποίηση είναι η αφετηρία του ευρωπαϊκού πνεύματος, είναι το πιο παλιό λογοτεχνικό τεκμήριο, γενάρχης της ποιητικής λειτουργίας σε ευρωπαϊκό και σε παγκόσμιο επίπεδο, συνθεμένη με τρόπο που την κάνει να διατηρεί αιώνια νεότητα. Το ξεκίνημα της ποίησης αυτής γίνεται με την Ιλιάδα. Δύο είναι οι θεματικοί πυρήνες της Ιλιάδας. Ο πρώτος είναι αυτό που προβάλλεται στην αρχή του έπους, στο "προοίμιό" του: η "μήνις", ο θυμός του Αχιλλέα εναντίον του Αγαμέμνονα, του αρχηγού της μυθικής εκστρατείας ενός πανελλήνιου συνασπισμού κατά της μικρασιατικής Τροίας, με όλες τις οδυνηρές συνέπειες που αυτός προκαλεί. Ο δεύτερος είναι το θέμα της φιλίας του Αχιλλέα με τον Πάτροκλο, που θα κορυφωθεί με την εκδίκηση που θα πάρει ο πρώτος για το φόνο του δεύτερου, σκοτώνοντας το φονιά του, τον τρωαδίτη Έκτορα, τον πιο αξιόλογο απ' όλους τους "ήρωες" αυτού του δεκάχρονου μυθικού πολέμου. Η Ιλιάδα (όπως και η Οδύσσεια) είναι ένα από τα λίγα πολυδιαβασμένα βιβλία σ' όλο τον κόσμο. Στον τόμο περιέχονται εισαγωγικά για τον Όμηρο, ευρεία περίληψη του έπους, μετάφραση, σχόλια, ανάλυση και διδακτική επεξεργασία κατά ραψωδίες.